Er is een wonder geschied. Zoals dat gaat met wonderen weet ik niet precies waar de omslag door komt en ik ga dat ook niet verder onderzoeken, maar ik ben er dolgelukkig mee.

Wat is er dan gebeurd? Ik werd vanmorgen wakker met een scène in mijn hoofd. Een scène voor het boek waaraan ik al ruim anderhalf jaar ‘werk’, hoewel met een erg grote pauze vanwege mijn zwangerschap en de kraamtijd. De scène kwam me woord voor woord voor de geest en ik wist niet hoe snel ik mijn telefoon erbij moest pakken om op dat onbeholpen kleine rottoetsenbord een notitie te typen in Evernote, zodat ik niet zou vergeten hoe alles op z’n plek viel.

(Hoewel mijn ervaring is dat zulke scènes in mijn hoofd toch altijd nog net iets mooier zijn dan op papier, is het ook nu, twee uur later, nog een goede scène.)

Natuurlijk, het is maar een kort stukje tekst. Ik ben er nog lang niet. Maar nadat ik gisteren tijdens mijn treinreis al een paar niet onaardige alinea’s had opgeschreven, was wakker worden met die scène in mijn hoofd niet minder dan een godsgeschenk. Ik heb het eindelijk weer te pakken en ik ga het voorlopig niet loslaten. Nu ben ik bijna op mijn werk (ik typ dit korte stukje ook vanuit de trein) dus ik kan er de rest van de dag niets mee doen, maar dat  geeft niet. Want het is er weer. Ik ben er weer.